Song of Solomon 2
1 Ja jestem różą Szaronu, lilią dolin.
2 Jak lilia między cierniami, tak moja najdroższa między kobietami.
3 Jak jabłoń wśród leśnych drzew, tak mój najdroższy między mężczyznami. W jego cieniu zapragnęłam znaleźć się i zostać, jego owoc jest słodki dla mych ust.
4 Zaproś mnie do winiarni, spójrz na mnie miłośnie.
5 Pokrzepcie mnie plackami z rodzynków, posilcie mnie jabłkami, bo jestem chora z miłości!
6 Lewą rękę włóż pod moją głowę, a twoja prawa niech mnie pieści.
7 Zaprzysięgam was, jerozolimskie panny, na gazele i na polne łanie: Nie rozbudzajcie, nie ponaglajcie miłości — zanim sama nie zapragnie!
8 Głos najdroższego! Oto nadchodzi! Skacze przez góry, przesadza wzgórza!
9 Mój drogi jest jak gazela, jak rączy jelonek! Przybył! Już stanął — za naszą ścianą! Zagląda przez okno, patrzy przez kraty!
10 Mój najdroższy odzywa się tak: Wstań, najmilsza! Chodź, moja piękności!
11 Bo już minęła zima i przestał padać deszcz.
12 Wokół kiełkują kwiaty i przyszedł czas na pieśń! Już głos synogarlic słychać w naszej ziemi!
13 Na figowcu dojrzewają wczesne figi, winorośl rozsiewa woń. Wstań, najmilsza! Chodź, moja piękności!
14 Moja gołąbko, ty, ze szczelin skalnych, z kryjówek stromych gór! Pozwól mi cię zobaczyć, daj mi usłyszeć twój głos! Ach, twój głos jest tak słodki, a twoja postać tak piękna!
15 Połapcie nam lisy! Młode, małe liski, które nam niszczą winnice akurat kwitnące!
16 Mój ukochany jest mój, a ja należę do niego, na wypasach wśród lilii.
17 Póki oddycha dzień i wydłużają się cienie, wróć jak gazela, najdroższy, wróć jak rączy jelonek przez rozpadliny skał!